Cupido encuentro de solteros citas después de 45

1805 yılında Napolyon Bonapart yönetimindeki Birinci Fransız İmparatorluğu, Avrupa kıtasındaki baskın askeri kara gücü iken, İngiliz Kraliyet Donanması denizleri kontrol ediyordu.Savaş sırasında İngilizler, Fransa'ya ticareti etkileyen ve Fransızların deniz kaynaklarını tam olarak seferber etmesini engelleyen bir deniz ablukası uyguladı.Fransız donanmasının ablukadan birkaç başarılı kaçışına rağmen, Fransız çıkarlarına yurtiçinde ve yurtdışında nispeten kolaylıkla saldırabilen İngilizleri büyük bir yenilgiye uğratamadı.
​
https://preview.redd.it/5fd0wl6ii93c1.jpg?width=3958&format=pjpg&auto=webp&s=18c965c38b3463e4c21f6bcfed6c28ab6905b6a8
​
Kısa süren Amiens Barışı'nın ardından Üçüncü Koalisyon Fransa'ya savaş ilan ettiğinde, Napolyon Britanya'yı işgal etme kararlılığını yineledi. Bunu yapmak için Kraliyet Donanmasının işgal filosunu engelleyemeyeceğinden emin olması gerekiyordu ki bu da Manş Denizi'nin kontrolünü gerektiriyordu.
​
Ana Fransız filoları Bretanya'daki Brest'te ve Akdeniz kıyısındaki Toulon'daydı. Fransız Atlantik kıyısındaki diğer limanlar daha küçük filoları barındırıyordu. Fransa ve İspanya müttefikti, bu nedenle Cádiz ve Ferrol'da bulunan İspanyol filosu da mevcuttu.
​
İngilizler deneyimli ve iyi eğitimli deniz subaylarına sahipti. Buna karşılık Fransız donanmasındaki en iyi subaylardan bazıları ya idam edilmiş ya da Fransız Devrimi'nin ilk dönemlerinde hizmetten ayrılmıştı.
Koramiral Pierre-Charles Villeneuve, Latouche Treville'in ölümünün ardından Fransız Akdeniz filosunun komutasını almıştı. Daha yetkin subaylar da vardı ama onlar ya başka yerlerde istihdam edilmiş ya da Napolyon'un gözünden düşmüşlerdi. Villeneuve, 1798'de Nil Muharebesi'ndeki Fransız yenilgisinden sonra Nelson ve Kraliyet Donanmasıyla yüzleşmek için belirgin bir heves eksikliği göstermişti.
Napolyon'un 1805'teki deniz planı, Akdeniz ve Cádiz'deki Fransız ve İspanyol filolarının ablukayı yarması ve Karayipler'de güçlerini birleştirmesiydi. Daha sonra geri dönecek, Brest'teki filonun ablukadan çıkmasına yardımcı olacak ve birlikte İngiliz Kanalını Kraliyet Donanması gemilerinden temizleyerek işgal mavnaları için güvenli bir geçiş sağlayacaklardı
​
https://preview.redd.it/kst9psepi93c1.jpg?width=1200&format=pjpg&auto=webp&s=54509e68cfd85ed90ebaf5db2de3e34aad30a685
​
1805 yılının başlarında Koramiral Lord Nelson Toulon'u abluka altına alan İngiliz filosuna komuta ediyordu. Manş Filosuyla Brest açıklarında sıkı bir abluka uygulayan William Cornwallis'in aksine Nelson, Fransızları büyük bir savaşa çekmek umuduyla gevşek bir ablukayı benimsedi ve şöyle dedi: "Düşmana ulaşabilmek için, eğer onlara ulaşamıyorsanız, size gelmelerine izin vermelisiniz." Ancak Villeneuve'ün filosu, İngilizler fırtınalar nedeniyle istasyondan uzaklaştığında Nelson'ın filosundan başarıyla kaçtı. Nelson, Fransızların Mısır'a gitmeyi planladığını düşünerek Akdeniz'de bir arama başlattı, ancak Villeneuve bunun yerine filosunu Cebelitarık Boğazı'ndan geçirdi, Cádiz'de İspanyol filosuyla buluştu ve planlandığı gibi Karayipler'e doğru yelken açtı. Nelson, Fransızların Atlantik Okyanusu'nu geçmekte olduğunu fark edince takibe koyuldu. Yanlış bilgi sonucu Batı Hint Adaları'nda onları sadece birkaç günle kaçırdı.
​
Nelson'un fransız donanmasını arayışı
​
Nelson'un atlantik seferi
CEDİZ
İngilizleri Batı Hint Adaları'na çekmiş olan Villeneuve, Brest'teki ablukayı kırma niyetiyle Karayipler'den Avrupa'ya döndü. Mısır için hâlâ korku içinde olan Nelson, Akdeniz'e geri dönmeye karar verdi. Planlarını amiralliğe bildiren hızlı yelkenli korvet, Fransızların kuzeye doğru ilerlediğini tespit etti. Bu istihbaratı alan Lord Barham düşmanın stratejisinin farkındaydı ve derhal Amiral William Cornwallis'e filosunu Ferrol açıklarında Koramiral Sir Robert Calder'in filosuyla birleştirmesini ve Fransızların Kanal'a girmesini engellemek için Atlantik'e doğru otuz kırk fersah açılmasını emretti.
​
Calder, Finisterre Burnu Muharebesi sırasında iki İspanyol gemisinin ele geçirildiği sonuçsuz bir çatışmayla sonuçlanan Fransızların önünü kesti. Villeneuve planından vazgeçti ve İspanya'nın kuzeyindeki Ferrol'a geri döndü. Orada Napolyon'dan ana plana göre Brest'e dönmesi için emir aldı.
Napolyon'un Britanya'yı işgal planları, Fransa'nın Boulogne kentinden önce yeterli sayıda savaş gemisine sahip olmasına bağlıydı. Bunun için Villeneuve'ün 33 gemilik kuvvetinin Brest'te Amiral Ganteaume'un 21 gemilik kuvvetine katılması ve Kaptan Allemand komutasındaki beş gemilik bir filoyla birlikte toplam 59 gemilik bir kuvvet oluşturması gerekiyordu.
​
Villeneuve 10 Ağustos'ta Ferrol'den yola çıktığında, Napolyon'dan kuzeye, Brest'e doğru yelken açma emri almıştı. Bunun yerine, İngilizlerin manevralarını izlediğinden endişelenerek 11 Ağustos'ta güneye, İspanya'nın güneybatı kıyısındaki Cádiz'e doğru yelken açtı. Villeneuve'ün filosundan hiçbir iz kalmayınca, 25 Ağustos'ta Boulogne yakınlarındaki üç Fransız kolordusunun işgal gücü kamptan ayrılarak Almanya'ya doğru yürüyüşe geçti ve daha sonra burada çatışmaya girdi. Bu, acil işgal tehdidini sona erdirdi.
​
Aynı ay Amiral Lord Nelson iki yıl denizde görev yaptıktan sonra İngiltere'ye döndü. 25 gün karada kaldı ve vatandaşları tarafından sıcak bir şekilde karşılandı. Cádiz limanındaki birleşik Fransız ve İspanyol filosuyla ilgili haber 2 Eylül'de İngiltere'ye ulaştı. Nelson, gemisi HMS Victory'nin yelken açmaya hazır olması için 15 Eylül'e kadar beklemek zorunda kaldı
​
​
Kendi adının hakkını kazandığı bir çok zaferde veren HMS victory bugün ingiltere'nin kullanımda tuttuğu son yelkenli gemidir
15 Ağustos'ta Cornwallis, Manş Denizi'ni koruyan filodan 20 hat gemisini ayırarak İspanya'daki düşman kuvvetleriyle çarpışmak üzere güneye doğru yelken açmaya karar verdi. Böylece Manş Denizi'nde büyük gemiler kalmadı ve sadece 11 hat gemisi mevcuttu.Bu müstakil kuvvet Trafalgar'daki İngiliz filosunun çekirdeğini oluşturdu. Koramiral Calder komutasındaki bu filo 15 Eylül'de Cádiz'e ulaştı. Nelson 28 Eylül'de komutayı almak üzere filoya katıldı.
​
İngiliz filosu, ana kuvvet kıyıdan yaklaşık 50 mil (80 km) batıda görüş dışında kalırken, limanı sürekli gözetim altında tutmak için fırkateynleri (daha hızlı, ancak savaş hattı için çok kırılgan) kullandı.Nelson'ın umudu, birleşik Fransız-İspanyol kuvvetini dışarı çekmek ve belirleyici bir savaşa sokmaktı. Limanı gözetleyen kuvvete HMS Euryalus'un komutanı Kaptan Blackwood liderlik ediyordu.Yedi gemiden oluşan filosu beş fırkateyn, bir yelkenli ve bir brigden oluşuyordu.
​
Hms eryalus apollo sınıfı bir fırkateyn'dir
​
​
Erzak durumu
Bu noktada Nelson'ın filosunun ikmale şiddetle ihtiyacı vardı. 2 Ekim'de beş gemi, HMS Queen, Canopus, Spencer, Zealous, Tigre ve HMS Endymion fırkateyni, Tuğamiral Sir Thomas Louis komutasında ikmal için Cebelitarık'a gönderildi
​
Bugün bile ingiliz kontrolünde olan bu yer ingiltere'nin deniz hakimiyeti için kritik rol oynamıştır
​
Nelson'ın geri dönmelerini beklemesine rağmen, bu gemiler daha sonra Akdeniz'de konvoy görevi için yönlendirilmişlerdir. Benzer şekilde, Kaptan Richard Goodwin Keats komutasındaki HMS Superb, Villeneuve'ün takibi de dâhil olmak üzere denizde geçirdiği dört yılın ardından yeniden donatılmak üzere tersaneye gönderilmişti ve Keats'in Nelson'ın yardımcısı olacağı filoya dönmesi bekleniyordu, ancak gemi zamanında serbest bırakılmadı. Diğer İngiliz gemileri gelmeye devam etti ve 15 Ekim'de filo savaş için tam güce ulaştı. Nelson ayrıca Calder'in amiral gemisi 98 toplu Prince of Wales'i de kaybetmişti; Calder 22 Temmuz'da Finisterre Burnu açıklarındaki çatışmada gösterdiği saldırganlık nedeniyle Amirallik tarafından askeri mahkemeye çıkarılmak üzere geri çağrılmıştı.
​
Bu arada Villeneuve'ün Cádiz'deki filosu da nakit sıkıntısı çeken Fransızlar tarafından kolayca giderilemeyecek ciddi bir ikmal sıkıntısı çekiyordu. İngiliz filosu tarafından sürdürülen abluka, Fransız-İspanyol müttefiklerinin erzak temin etmesini zorlaştırmıştı ve gemileri yetersiz donanıma sahipti. Villeneuve'ün gemileri de denize açılmak için gereken kuvvetten iki binden fazla adam eksikti. Fransız-İspanyol filosunun karşılaştığı tek sorun bunlar değildi. Ana Fransız gemileri İngiliz ablukası nedeniyle yıllarca limanda tutulmuş ve sadece kısa süreli sortiler yapabilmişti. Fransız mürettebatında çok az deneyimli denizci vardı ve denize açıldıkları birkaç seferde de mürettebatın çoğuna denizcilik unsurlarının öğretilmesi gerektiğinden, topçuluk ihmal edilmişti. Atlantik'i geçip geri dönmek için yapılan aceleci yolculuk, hayati önem taşıyan erzakları tüketmişti. Villeneuve'ün ikmal durumu Ekim ayında düzelmeye başladı, ancak Nelson'ın gelişi haberi Villeneuve'ü limandan ayrılma konusunda isteksiz hale getirdi. Kaptanları bu konuda bir oylama yapmış ve limanda kalmaya karar vermişlerdi.
16 Eylül'de Napolyon, Cádiz'deki Fransız ve İspanyol gemilerine ilk uygun fırsatta denize açılmaları, o sırada Cartagena'da bulunan yedi İspanyol gemisiyle birleşmeleri, Napoli'ye gitmeleri ve oradaki birliklerini takviye etmek için taşıdıkları askerleri karaya çıkarmaları, ardından sayıca daha az bir İngiliz filosuyla karşılaşırlarsa kararlı bir şekilde savaşmaları emrini verdi.
​
​
Filolar
21 Ekim'de Amiral Nelson'ın emrinde 2.148 topa sahip 27 gemi ve toplam 17.000 mürettebat ve denizci vardı.Nelson'ın amiral gemisi Thomas Masterman Hardy'nin kaptanlığını yaptığı HMS Victory, filosundaki 100 toplu üç birinci sınıf gemiden biriydi. Ayrıca dört adet 98 toplu ikinci sınıf ve 20 adet üçüncü sınıf gemisi vardı. Üçüncü sınıflardan biri 80 toplu bir gemiydi ve 16 tanesi 74 toplu gemilerdi. Geriye kalan üç tanesi ise savaş sırasında Kraliyet Donanması'ndan aşamalı olarak çıkarılmakta olan 64 toplu gemilerdi. Nelson'ın ayrıca 38 ya da 36 toplu dört fırkateyni, 12 toplu bir yelkenlisi ve 10 toplu bir kesicisi vardı.
​
Gemilerin büyüklüğünü anlamanız için
Nelson'a karşı, amiral gemisi Bucentaure ile seyreden Koramiral Villeneuve, aralarında o dönemde dünyanın en büyük gemilerinin de bulunduğu 33 gemi kullanmıştır. İspanyollar filoya dört adet birinci sınıf gemi katmışlardı - bu gemilerden üçü, biri 130 top (Santísima Trinidad) ve ikisi 112 top (Príncipe de Asturias, Santa Ana), Nelson'ın komutasındaki her şeyden çok daha büyüktü. Dördüncü birinci sınıf 100 top taşıyordu. Filoda altı adet 80 toplu üçüncü sınıf (dört Fransız ve iki İspanyol) ve bir adet 64 toplu İspanyol üçüncü sınıf vardı. Geriye kalan 22 üçüncü sınıf 74 toplu gemiydi ve bunların 14'ü Fransız, sekizi İspanyol'du. Toplamda İspanyollar 15, Fransızlar ise 18 geminin yanı sıra 2.632 top kullanan yaklaşık 30.000 asker ve denizciyle filoya katkıda bulunmuştur. Filoda ayrıca hepsi Fransız olan beş adet 40 toplu fırkateyn ve iki adet 18 toplu brig bulunuyordu
​
​
İspanyol bayrak gemisi santisma triniad
Nelson'ın planı
O dönemde hâkim olan taktiksel ortodoksluk, düşman filosuna tek bir muharebe hattında yaklaşmak için manevra yapmayı ve ardından paralel hatlarda borda bordaya çarpışmayı içeriyordu. Önceki zamanlarda filolar genellikle kaotik bire bir muharebelerin karışık bir karışımına girerlerdi. Hat muharebesi sisteminin geliştirilmesinin bir nedeni de filonun kontrolünü kolaylaştırmaktı: tüm gemiler aynı hizada olursa, muharebede işaretleşme mümkün hale gelirdi. Hat aynı zamanda her iki tarafın da düzen içinde ayrılarak ayrılmasına izin verirdi; saldırgan devam etmeyi seçerse, onların hattı da bozulurdu. Bu genellikle sonuçsuz muharebelere yol açar ya da kaybeden tarafın kayıplarını en aza indirmesine izin verirdi; ancak Nelson iyi eğitimli mürettebatına gemi gemi savaşma şansı vererek kesin bir harekât istiyordu.
​
Nelson'ın bu soruna bulduğu çözüm karşı hattı üçe bölmekti. Düşman hattına dik seyrederek iki kol halinde yaklaşan gemileri, biri karşı hattın ortasına, diğeri de arka ucuna doğru ilerleyerek ortadaki üçte birlik kısmı kuşatacak ve onları sonuna kadar savaşmaya zorlayacaktı. Nelson özellikle Fransız amiral gemisi Bucentaure'un hemen önündeki hattı kesmeyi umuyordu; yarığın önündeki izole gemiler amiral gemisinin sinyallerini göremeyecekti ve bu sayede yeniden şekillenirken savaş dışı kalacaklarını umuyordu. Bu, Amiral Duncan'ın Camperdown Muharebesi'nde ve Amiral Jervis'in Cape St. Vincent Muharebesi'nde, her ikisi de 1797'de kullandığı taktikleri yansıtıyordu
​
Planın üç temel avantajı vardı. Birincisi, İngiliz filosu Fransız-İspanyol filosuna mümkün olduğunca çabuk yaklaşacak ve kaçmalarını engelleyecekti. İkincisi, Fransız-İspanyol hattını kırarak ve İngilizlerin galip gelme ihtimallerinin yüksek olduğunu bildikleri bir dizi gemiden gemiye harekâta neden olarak, hızlı bir şekilde karışık ve çılgın bir savaşa yol açacaktı. Nelson, mürettebatının üstün denizciliğinin, daha hızlı topçuluğunun ve daha iyi moralinin büyük avantaj olduğunu biliyordu.Üçüncüsü, Fransız-İspanyol filosunun arkasına belirleyici bir yoğunlaşma getirecekti. Düşman filosunun minibüsündeki gemilerin arkayı desteklemek için geri dönmesi gerekecekti ki bu da uzun zaman alacaktı. Ayrıca, Fransız-İspanyol hattı bir kez kırıldığında, gemileri İngiliz filosundan gelen güçlü yaylım ateşlerine karşı nispeten savunmasız kalacak ve ateşe karşılık vermek için yeniden konumlanmaları uzun zaman alacaktı.
​
Kafa kafaya saldırmanın en büyük dezavantajı, önde gelen İngiliz gemileri yaklaştıkça, Fransız-İspanyol Birleşik Filosu'nun gemilerin pruvalarına bordadan ateş açabilecek olması ve gemilerin buna karşılık veremeyecek olmasıydı. Filonun bu tehlikeye maruz kaldığı süreyi azaltmak için Nelson, gemilerine mevcut tüm yelkenleri (sersemletici yelkenler dahil) açtırdı, bu da normdan bir başka sapmaydı.Ayrıca Fransız ve İspanyol topçuların eğitimsiz olduğunun ve hareket halindeki bir top platformundan isabetli ateş etmekte zorlanacaklarının da farkındaydı. Birleşik Filo ağır bir dalgada seyrediyordu, bu da gemilerin ağır bir şekilde yuvarlanmasına ve sorunun daha da kötüleşmesine neden oluyordu. Nelson'ın planı gerçekten de bir kumardı ama dikkatle hesaplanmış bir kumardı.
​
Ekim ayında İspanya açıklarındaki abluka döneminde Nelson, Victory'de iki akşam yemeği sırasında kaptanlarına yaklaşan savaşla ilgili planını anlattı. Yaklaşan savaşta ikinci kaptanı olması beklenen gözde kaptanı Richard Goodwin Keats'le yaptığı hararetli bir sohbette Nelson, ikisi Ağustos 1805'te Merton'un bahçesinde yürürken rafine bir savaş planı açıkladı.Düşman ilk görüldüğünde filonun düzenlendiği seyir sırası, iki hat oluştururken zaman kaybedilmemesi için takip eden harekâtın sırası olacaktı. İlki, ikinci komutanı Amiral Cuthbert Collingwood liderliğinde düşman hattının arkasına doğru yelken açacak, Nelson liderliğindeki diğeri ise merkeze ve öncüye doğru yelken açacaktı.Savaşa hazırlanırken Nelson, filosundaki gemilerin rakiplerinden kolayca ayırt edilmelerini sağlayacak ayırt edici bir sarı ve siyah desenle (daha sonra Nelson Chequer olarak bilinir) boyanmasını emretti.
​
Nelson bir şeylerin şansa bırakılması gerektiğine dikkat çekmiştir. Bir deniz savaşında hiçbir şey kesin değildir, bu yüzden kaptanlarına "Hiçbir kaptan gemisini düşmanınkinin yanına koyarsa çok yanlış yapamaz" diyerek onları tüm engelleyici kurallardan muaf tuttu. Kısacası, koşullar, düşmanın arkasının kesilmesi ve üstün gücün düşman hattının o kısmına yoğunlaştırılması şeklindeki yol gösterici kurala tabi olarak uygulamayı belirleyecekti.
​
Amiral Villeneuve, Nelson'ın alışılmışın dışında bir saldırı yapacağına olan inancını dile getirmiş ve Nelson'ın kendi hattına doğru ilerleyeceğini öngörmüştü. Ancak Nelson'la oynadığı uzun kedi fare oyunu onu yıpratmıştı ve sinirleri bozulmaya başlamıştı. Deneyimsiz subaylarının birden fazla grup halinde düzeni koruyamayacağından korkarak, Nelson'ın hedefi haline gelen tek hattı korumayı seçti
​
​
amiral Villeneuve önderliğinde Cádiz'de demirlemiş olan Fransız ve İspanyol savaş gemilerinden oluşan Birleşik Filo'nun durumu karışıktı. Villeneuve 16 Eylül 1805'te Napolyon'dan Birleşik Filo'yu Cádiz'den Napoli'ye götürmesi için emir aldı. Villeneuve ilk başta Akdeniz'e dönme konusunda iyimserdi ama kısa süre sonra tereddüde düştü. Bazı Fransız kaptanlar Napolyon'un emirlerine itaat etmek isterken, Villeneuve de dahil olmak üzere İspanyol kaptanlar ve diğer Fransız subaylar Cádiz'de kalmanın en iyisi olduğunu düşünüyorlardı. Villeneuve 18 Ekim 1805'te fikrini bir kez daha değiştirdi ve Birleşik Filo'ya çok hafif rüzgarlar olmasına rağmen derhal denize açılma emri verdi.
​
Bu ani değişikliğe Villeneuve'ün 18 Ekim'de aldığı ve Koramiral François Rosily'nin Birleşik Filo'nun komutasını devralmak üzere Madrid'e geldiğini bildiren bir mektup yol açmıştı. [Filo önünde rezil olma ihtimaliyle sarsılan Villeneuve, halefi Cádiz'e ulaşamadan denize açılmaya karar verdi. Aynı zamanda, altı İngiliz gemisinden oluşan bir müfrezenin (Amiral Louis'in filosu) Cebelitarık'a yanaştığı ve böylece İngiliz filosunu zayıflattığı istihbaratını aldı. Bu durum ani bir değişiklik için bahane olarak kullanıldı.
​
Ancak bir hafta süren fırtınanın ardından hava aniden sakinleşti. Bu durum limandan ayrılan filonun ilerleyişini yavaşlattı ve İngilizlere bolca uyarı verdi. Villeneuve, her biri hem Fransız hem de İspanyol gemilerinden oluşan dört filodan oluşan bir kuvvet oluşturma planları yapmıştı. Daha önce 8 Ekim'de yerlerinde kalmaları yönünde yaptıkları oylamanın ardından, bazı kaptanlar Cádiz'den ayrılma konusunda isteksiz davranmış ve sonuç olarak Villeneuve'ün emirlerini yakından takip edememişler ve filo limandan belirli bir düzende çıkamamıştır.
​
Villeneuve'ün filosunu düzene sokması 20 Ekim'in büyük bir bölümünü aldı; filo sonunda üç kol halinde güneydoğudaki Cebelitarık Boğazı'na doğru yelken açtı. Aynı akşam Achille 18 İngiliz gemisinden oluşan bir kuvvetin takipte olduğunu gördü. Filo savaş için hazırlanmaya başladı ve gece boyunca tek bir hat haline gelmeleri emredildi. Ertesi gün, Nelson'ın 27 hat gemisi ve dört fırkateynden oluşan filosunun kuzeybatıdan rüzgârı arkasına alarak takipte olduğu görüldü. Villeneuve filosuna tekrar üç koldan ilerleme emri verdi, ancak kısa süre sonra fikrini değiştirdi ve tek bir hatta geri döndü. Sonuçta ortaya yayılan, düzensiz bir düzen çıktı.
​
21 Ekim sabahı saat 5:40'ta İngilizler Trafalgar Burnu'nun yaklaşık 21 mil (34 km) kuzeybatısındaydı ve Fransız-İspanyol filosu İngilizler ile burun arasındaydı. Saat 6 civarında Nelson savaşa hazırlanma emrini verdi. Sabah 8'de, gece boyunca Birleşik Filo'yu gözetleyen İngiliz fırkateyni Euryalus, İngiliz filosunun hâlâ saldıracağı "hatları oluşturduğunu" gözlemledi.
​
Sabah saat 8'de Villeneuve filoya bir araya gelmelerini (geri dönmelerini) ve Cádiz'e dönmelerini emretti. Bu, müttefik hattının sırasını tersine çevirdi ve Tuğamiral Pierre Dumanoir le Pelley komutasındaki arka bölümü öncüye yerleştirdi. Rüzgâr bu noktada tersine dönmüş ve sık sık yön değiştirmiştir. Çok hafif rüzgâr, en uzman denizciler dışında herkes için manevra yapmayı neredeyse imkânsız hale getiriyordu. Tecrübesiz mürettebat değişen koşullarla başa çıkmakta zorlandı ve Villeneuve'ün emrinin tamamlanması yaklaşık bir buçuk saat sürdü. Fransız ve İspanyol filosu artık düzensiz, köşeli bir hilal oluşturuyordu; daha yavaş olan gemiler genellikle sol tarafta ve kıyıya daha yakındı.
​
Saat 11'de Nelson'ın filosunun tamamı Villeneuve tarafından görülebiliyordu ve iki paralel kol halinde dizilmişlerdi. İki filo bir saat içinde birbirlerinin menziline girmiş olacaktı. Villeneuve bu noktada bir hat oluşturma konusunda endişeliydi, çünkü Nelson'ın filosu yaklaşırken gemileri yaklaşık beş mil (8 km) uzunluğunda düzensiz bir düzende düzensiz bir şekilde dağılmıştı.
​
İngilizler yaklaştıkça, düşmanın sıkı bir düzende değil, düzensiz gruplar halinde seyrettiğini görebiliyorlardı. Fransızlar ve İspanyollar komuta flamaları taşımadıkları için Nelson Fransız amiral gemisini hemen seçemiyordu.
​
Nelson'ın 17.000 adamına ve 2.148 topuna karşılık düşmanın toplamı yaklaşık 30.000 adam ve 2.568 toptu. Ayrıca Fransız-İspanyol filosunda altı gemi daha vardı ve bu yüzden ateşlerini daha kolay birleştirebiliyorlardı. Nelson'ın gemilerinden bazılarının "ikiye katlanmaktan" hatta "üçe katlanmaktan" kaçınmasının hiçbir yolu yoktu.
​
İki filo yaklaştıkça, subaylar ve denizciler arasında endişe oluşmaya başlamıştı; bir İngiliz denizci yaklaşmayı şöyle anlatıyordu: "Bu önemli hazırlık sırasında, insan zihninin düşünmek için bolca zamanı vardı, çünkü İngiltere'nin kaderinin bu savaşa bağlı olduğu açıktı."
​
​
https://preview.redd.it/1dk2ses9k93c1.png?width=1122&format=png&auto=webp&s=b7a7da5f681e3f1b90d2f60ba9c72278290302fd
​
​
SAVAŞ
​
Savaş büyük ölçüde Nelson'ın planına göre ilerledi. Saat 11:45'te Nelson bayrak işaretini gönderdi, "İngiltere herkesin görevini yapmasını bekliyor."
​
Lord Hazretleri güvertede yanıma geldi ve öğleye çeyrek kala bazı işaretlerin yapılmasını emrettikten sonra, "Bay Pasco, filoya şunu söylemek istiyorum, İNGİLTERE HERKESİN GÖREVİNİ YAPACAĞINA GÜVENİYOR" dedi ve ekledi "Çabuk olmalısınız, çünkü yakın harekât için bir tane daha yapmam gerekiyor." "Lord Hazretleri 'confides' yerine 'expects' kelimesini kullanmama izin verirse, işaret kısa sürede tamamlanacak, çünkü 'expects' kelimesi sözlükte var, 'confides' ise hecelenmeli." Lord Hazretleri aceleyle ve memnun olmuş gibi görünerek cevap verdi: "Bu yeterli Pasco, hemen yap."
​
"İngiltere" terimi o dönemde Birleşik Krallık'ı ifade etmek için yaygın olarak kullanılıyordu; İngiliz filosunda İrlanda, İskoçya ve Galler'den önemli birlikler vardı. Yukarıdaki fotoğrafik tasvirden farklı olarak, bu işaret yalnızca mizana direğinde gösterilirdi ve 12 kaldırma gerektirirdi.
​
Savaş başladığında, Fransızlar ve İspanyollar kuzeye doğru düzensiz bir kavisli hat oluşturmuşlardı. Planlandığı gibi, İngiliz filosu Fransız-İspanyol hattına iki koldan yaklaşıyordu. Kuzeydeki, rüzgâr yönündeki kola Victory ile Nelson liderlik ederken, 100 topluk Royal Sovereign ile Collingwood ikinci, leeward koluna liderlik ediyordu. İki İngiliz kolu batıdan müttefik hattına neredeyse dik bir açıyla yaklaşıyordu. Nelson kolunu Fransız-İspanyol filosunun hattına doğru yönlendirdi ve sonra aniden asıl saldırı noktasına doğru döndü. Collingwood kolunun rotasını biraz değiştirerek iki hattın bu saldırı hattında birleşmesini sağladı.
​
Kolordusu müttefik kuvvetlerle çatışmaya girmeden hemen önce Collingwood subaylarına şöyle demişti: "Şimdi beyler, bugün öyle bir şey yapalım ki, ileride dünya ondan bahsedebilsin."Savaş sırasında rüzgârlar çok hafif olduğu için tüm gemiler son derece yavaş hareket ediyordu ve en öndeki İngiliz gemileri, kendi topları ateşlenmeden önce neredeyse bir saat boyunca müttefik gemilerinin birçoğunun yoğun ateşi altında kaldı.
​
Öğle vakti Villeneuve "düşmanla çarpışın" işaretini gönderdi ve Fougueux ilk deneme atışını Royal Sovereign'a yaptı. Royal Sovereign tüm yelkenlerini açmıştı ve kısa süre önce dibi temizlenmiş olduğundan İngiliz filosunun geri kalanını geride bırakmıştı. Müttefik hattına yaklaşırken Fougueux, Indomptable, San Justo ve San Leandro'nun ateşi altında kaldı ve Amiral Alava'nın sancak gemisi Santa Ana'nın hemen arkasından hattı yararak yıkıcı bir çift atış yaptı. Victory'nin güvertesinde Nelson, Royal Sovereign'ı işaret ederek, "Şu asil Collingwood'un gemisini nasıl harekete geçirdiğini görün!" dedi. Yaklaşık olarak aynı anda Collingwood, kaptanı Edward Rotheram'a şöyle demiştir: "Nelson burada olmak için neler vermezdi?
​
İngiliz rüzgaraltı kolundaki ikinci gemi Belleisle, Aigle, Achille, Neptune ve Fougueux tarafından ateş altına alındı; yelkenleri bataryalarını kör ettiği için kısa süre içinde tamamen karaya oturdu, manevra yapamaz ve büyük ölçüde savaşamaz hale geldi, ancak sonraki İngiliz gemileri onu kurtarmaya gelene kadar 45 dakika boyunca bayrağını dalgalandırmaya devam etti.
​
Victory 40 dakika boyunca Héros, Santísima Trinidad, Redoutable ve Neptune'ün ateşi altında kalmıştır; her ne kadar birçok atış isabetsiz olsa da, diğerleri mürettebatından bazılarını öldürmüş ve yaralamış, dümenini de vurarak güverte altındaki yekesinden idare edilmesine neden olmuştur. Saat 12:45'te Victory, Villeneuve'ün amiral gemisi Bucentaure ile Redoutable arasındaki düşman hattını kesti; her biri çift ya da üç atışla yüklü topları ve 500 tüfek mermisi yüklü 68 librelik karronadlarıyla Bucentaure'a yaklaştı ve Bucentaure'un kıçına doğru, geminin 800 kişilik mürettebatından yaklaşık 200-400 kişiyi öldüren ve yaralayan ve gemiyi parçalayan yıkıcı bir üç atışlık bordayı serbest bıraktı. Victory'den açılan bu yaylım ateşi Fransız Amiral Gemisini derhal devre dışı bıraktı. Villeneuve gemiye çıkılacağını düşündü ve elinde gemisinin Kartal'ı olduğu halde adamlarına "Onu düşman gemisine atacağım ve oraya geri götüreceğiz!" dedi. Ancak Victory, 74 toplu Redoutable ile çatışmaya girmiş; Bucentaure, İngiliz rüzgarüstü kolunun sonraki üç gemisine kalmıştır: Temeraire, Conqueror ve HMS Neptune.
​
https://preview.redd.it/bjmfa5urk93c1.jpg?width=1000&format=pjpg&auto=webp&s=fe80871824ce9a2e3da156f8809846b874aa7449
Genel bir çatışma başladı. Victory, aralarında güçlü bir piyade birliğinin de (üç kaptan ve dört teğmen) bulunduğu mürettebatıyla Victory'yi ele geçirmek için toplanan Fransız Redoutable ile direklerini kilitledi. Redoutable'ın mizanpajından ateşlenen bir tüfek mermisi Nelson'ın sol omzuna isabet etti, omurgasını altıncı ve yedinci göğüs omurlarından geçti ve sağ kürek kemiğinin iki inç altına, sırt kaslarına saplandı. Nelson "Sonunda başardılar, ben öldüm" diye haykırdı. Güvertenin altına taşındı.
​
Victory'nin topçuları gemidekilerle savaşmak üzere güverteye çağrıldı ve gemi ateşi kesti. Topçular Fransız el bombalarıyla güvertenin altına geri çekilmeye zorlandılar. Fransızlar Victory'ye çıkmaya hazırlanırken, İngiliz rüzgar kolundaki ikinci gemi olan Temeraire, Redoutable'ın sancak pruvasından yaklaştı ve açıkta kalan Fransız mürettebatına bir carronade ile ateş ederek çok sayıda kayıp vermelerine neden oldu.
https://preview.redd.it/mr5shcgwk93c1.jpg?width=1280&format=pjpg&auto=webp&s=3c2f2e544a9dfb02f22b0a5e5c62e2ba7f749f21
​
Saat 13:55'te Redoutable'ın Fransız Kaptanı Lucas, 643 adamından 99'u sağlam ve kendisi de ağır yaralı olarak teslim oldu. Fransız Bucentaure, Victory ve Temeraire tarafından tecrit edilmiş ve ardından HMS Neptune, HMS Leviathan ve Conqueror tarafından ateş altına alınmıştır; benzer şekilde Santísima Trinidad da tecrit edilmiş ve üç saat sonra teslim olmuştur.
​
Giderek daha fazla İngiliz gemisi savaşa girdikçe, müttefiklerin merkez ve gerisindeki gemiler yavaş yavaş bozguna uğradı. Müttefik minibüsü uzun süre hareketsiz kaldıktan sonra nafile bir gösteri yaptı ve ardından yelken açtı.Çatışma sırasında Gravina yaralanırken, Bahama ve San Juan Nepomuceno'nun komutanları Dionisio Alcalá-Galiano ve Cosme Damián Churruca gemilerine teslim olmama emri verdikten sonra öldürüldü. Gravina aylar sonra yaralarından öldü.İngilizler Fransız-İspanyol filosundan 20 gemi aldı ve hiçbirini kaybetmedi. Ele geçirilen Fransız gemileri arasında Aigle, Algésiras, Berwick, Bucentaure, Fougueux, Intrépide, Redoutable ve Swiftsure vardı. Ele geçirilen İspanyol gemileri Argonauta, Bahama, Monarca, Neptuno, San Agustín, San Ildefonso, San Juan Nepomuceno, Santísima Trinidad ve Santa Ana idi. Bunlardan Redoutable batmış, Santísima Trinidad ve Argonauta ise İngilizler tarafından batırılmıştır. Achille patladı, Intrépide ve San Augustín yandı ve Aigle, Berwick, Fougueux ve Monarca savaştan sonraki fırtınada enkaza döndü.
​
https://preview.redd.it/vao1ufwpl93c1.jpg?width=1200&format=pjpg&auto=webp&s=127d986e2c3c5e5f02ab7d9738e8cdf6f5cdec6f
​
​
Nelson ölmek üzereyken, bir fırtına beklendiği için filoya demir atmalarını emretti. Ancak fırtına patladığında, ağır hasar gören gemilerin çoğu battı ya da sığlıklarda karaya oturdu. Bunlardan birkaçı, bazıları Fransız ve İspanyol tutsaklar tarafından küçük ganimet mürettebatının üstesinden gelinerek, bazıları da Cádiz'den gelen gemiler tarafından yeniden ele geçirildi. Cerrah William Beatty Nelson'ın "Tanrı'ya şükür görevimi yaptım" diye mırıldandığını duydu; geri döndüğünde Nelson'ın sesi solmuştu ve nabzı çok zayıftı. Beatty nabzını ölçerken başını kaldırıp baktı, sonra gözlerini kapadı. Nelson ölürken yanında bulunan papaz Alexander Scott, Nelson'ın son sözlerini "Tanrı ve ülkem" olarak kaydetmiştir.Nelson tarihçisi Craig Cabell tarafından Nelson'ın ölüm komasına girerken aslında kendi duasını okuduğu öne sürülmüştür, çünkü "Tanrı" ve "ülkem" kelimeleri birbiriyle yakından ilişkilidir. Nelson vurulduktan üç saat sonra, saat dört buçukta ölmüştür.
​
https://preview.redd.it/5sc7fqiwl93c1.jpg?width=868&format=pjpg&auto=webp&s=a5f85d95ad5c38a3dcecf7ad5db385e28496d482
​
Muharebenin sonuna doğru, birleşik filo bunalmışken, Tuğamiral Dumanoir Le Pelley komutasındaki minibüsün hâlâ nispeten çatışmaya girmemiş olan kısmı, çökmekte olan merkezin yardımına gelmeye çalıştı. Savaşmayı başaramayınca çatışmayı kesmeye karar verdi ve dört Fransız gemisini, amiral gemisi 80 toplu Formidable'ı, 74 toplu Scipion, Duguay-Trouin ve Mont Blanc gemilerini çatışmadan uzaklaştırdı. Villeneuve'ün ilk emirlerini yerine getirmek ve Toulon'a gitmek niyetiyle önce Cebelitarık Boğazı'na yöneldi.22 Ekim'de Tuğamiral Thomas Louis komutasındaki güçlü bir İngiliz filosunun boğazlarda devriye gezdiğini hatırlayarak fikrini değiştirdi ve Fransız Atlantik limanlarından birine ulaşmayı umarak kuzeye yöneldi. İspanya kıyılarında fırtınanın güçlenmesiyle birlikte, kuzeybatıya yönelmeden önce Saint Vincent Burnu'nu temizlemek için batıya doğru yelken açtı, Biscay Körfezi boyunca doğuya doğru ilerledi ve Rochefort'taki Fransız limanına ulaşmayı hedefledi.Bu dört gemi, bir İngiliz firkateyniyle karşılaşıp onu takip etme girişimleri onları Sir Richard Strachan komutasındaki bir İngiliz filosunun menziline sokana kadar serbest kaldı ve 4 Kasım 1805'te Ortegal Burnu Muharebesi'nde hepsini ele geçirdi.
Sadece on bir müttefik gemisi Cádiz'e kaçabildi ve bunlardan sadece beşi denize elverişli olarak kabul edildi. Ağır yaralı Amiral Gravina 23 Ekim'de filonun geri kalanının komutasını Komodor Julien Cosmao'ya devretti. Kıyıdan bakıldığında, müttefik komutanlar bir kurtarma görevi için fırsat görebiliyorlardı. Cosmao raporunda kurtarma planının tamamen kendi fikri olduğunu iddia etse de, Koramiral Escaño İspanyol ve Fransız komodorların kurtarma planının tartışıldığı ve üzerinde anlaşmaya varıldığı bir toplantıyı kaydetmiştir. Enrique MacDonell ve Cosmao eşit rütbedeydi ve her ikisi de demir almadan önce komodorluk flamalarını kaldırmışlardı. Her iki denizci grubu da ganimetlerin bir kısmını geri alma girişiminde bulunmaya kararlıydı. Cosmao 74 toplu Pluton gemisinin donanımının onarılmasını emretti ve (savaştaki kayıplar nedeniyle eksilen) mürettebatını Fransız Hermione firkateyninden denizcilerle takviye etti. Elverişli kuzeybatı rüzgârından yararlanan Pluton, 80 toplu Neptune ve Indomptable, 100 toplu İspanyol Rayo ve 74 toplu San Francisco de Asís, beş Fransız fırkateyni ve iki brig ile birlikte limandan İngilizlere doğru yelken açtılar
​
​
Sonrası
Fırtına sonrasında Collingwood şöyle yazmıştı:
Kendi gemilerimizin durumu öyleydi ki, akıbetlerinin ne olacağı çok şüpheliydi. Birçok kez, kendi gemilerimizi garantiye almak için, ele geçirdiğimiz tüm grubu verebilirdim... Sadece şunu söyleyebilirim ki, hayatımda bu gemileri kurtarmak için gösterilen çabayı hiç görmedim ve böyle bir hafta geçirmektense başka bir savaşa girmeyi tercih ederdim.
​
https://preview.redd.it/wbaasbwgl93c1.jpg?width=560&format=pjpg&auto=webp&s=2a6e75f2ac89c1c1b574a20eaf716b8f34ad9883
​
​
- Koramiral Cuthbert Collingwood'dan Amiralliğe, Kasım 1805.
Sonuç olarak müttefiklerin karşı saldırısı çok az şey başardı. İngilizleri kendilerini savunmak için onarımlarını askıya almaya zorlayarak, Collingwood'un kalan ganimetlerinin en hasarlı olanlarını batırma ya da ateşe verme kararını etkiledi. Cosmao iki İspanyol gemisini geri aldı, ancak bunu yapmak ona bir Fransız ve iki İspanyol gemisine mal oldu. Kaybetmekten korkan İngilizler Santísima Trinidad, Argonauta, San Antonio ve Intrepide'i yaktı ya da batırdı. İngiliz ganimetlerinden yalnızca dördü, Fransız Swiftsure ve İspanyol Bahama, San Ildefonso ve San Juan Nepomuceno İngiltere'ye götürülmek üzere hayatta kaldı. Savaş ve fırtınanın sona ermesinin ardından Cádiz'de yalnızca dokuz hat gemisi kalmıştı
İspanyol askeri garnizonları ve siviller Endülüs kıyılarına dağılmış çok sayıda gemi enkazından sağ kalanları kurtarmak için yola çıktılar. İngiliz mürettebat esir alındı ve iyi muamele gördü. 27 Ekim'de Collingwood, Cádiz valisine İspanyol yaralı esirleri karaya çıkarmasını ve onları serbest bırakmasını teklif etti. Vali ve Gravina da bunun karşılığında İngiliz filosuna binen İngiliz esirleri serbest bırakmayı teklif etti. Bu insani anlaşmaya daha sonra Fransızlar da katıldı.
Kayıplardaki eşitsizlik bazı tarihçiler tarafından Nelson'ın cüretkâr taktiklerinden ziyade iki filonun savaşa hazırlık durumundaki farklılığa bağlanmıştır. Nelson'ın filosu Fransız limanlarının aylarca süren ablukası sırasında önemli miktarda denizde zaman geçirmiş olan hat gemilerinden oluşurken, Fransız filosu genellikle limanda demirlemişti. Ancak Villeneuve'ün filosu Atlantik'i iki kez geçerek aylarca denizde kalmıştı ki bu da iki filonun savaş etkinliği arasındaki temel farkın liderlerin morali olduğu savını desteklemektedir. Nelson tarafından uygulanan cüretkâr taktikler stratejik açıdan belirleyici bir sonuç elde edilmesini sağlamıştır. Sonuçlar onun denizcilik anlayışını haklı çıkarmıştır.
​
Savaşın ardından Kraliyet Donanması bir daha asla büyük çaplı bir çatışmada Fransız filosu tarafından ciddi bir şekilde zorlanmadı. Napolyon savaştan önce işgal planlarından çoktan vazgeçmişti ve bu planlar hiçbir zaman yeniden canlandırılmadı. Ancak savaş, Fransız donanmasının Britanya'ya meydan okumasının sona erdiği anlamına gelmiyordu. İlk olarak, Fransızların kıta üzerindeki kontrolü genişledikçe, Britanya 1807'de Kopenhag Savaşı ve 1808'de başka yerlerde daha küçük Avrupa donanmalarının gemilerinin Fransızların eline geçmesini önlemek için aktif adımlar atmak zorunda kaldı. Bu çaba büyük ölçüde başarılı olmuş, ancak Napolyon'un 1814'te iktidardan düştüğü sırada 80 gemilik bir filo üreten ve daha fazlası inşa halinde olan büyük ölçekli bir gemi inşa programı başlatması nedeniyle Fransız tehdidini sona erdirmemiştir. Bununla birlikte, önemli bir filo oluşturmalarına rağmen, bunların çatışma boyunca Britanya'nın deniz üstünlüğü üzerinde hiçbir etkisi olmamıştır. Trafalgar'dan sonraki yaklaşık 10 yıl boyunca Kraliyet Donanması Fransız üslerini sıkı bir abluka altında tutmuş ve Fransız filosunun büyümesini gözlemlemiştir. Sonunda Napolyon'un İmparatorluğu, iddialı donanma inşası tamamlanamadan karadan yıkıldı. İngilizler ve İspanyollar arasındaki bir sonraki deniz muharebeleri 1806 ve 1807'deki İngiliz River Plate İstilaları olacak ve İngiliz Donanması Rio de la Plata Viceroyalty'sini ele geçiremeyecektir.
​
Kraliyet Donanması İkinci Dünya Savaşı'na kadar denizlere hakim olmaya devam etmiştir. O dönemde bunun nedeni olarak genellikle Trafalgar zaferi gösterilse de, modern tarihsel analizler İngiliz deniz hakimiyetinin altında yatan önemli bir nedenin göreli ekonomik güç olduğunu ileri sürmektedir.
​
​

Lien
AMBITIONS. Dépendant du Nigeria pour son électricité et sous le coup de sanctions de la Cedeao, Niamey mise sur une nouvelle centrale photovoltaïque pour s’en sortir.
Composée de 55 000 panneaux solaires, cette centrale est la plus importante infrastructure énergétique solaire jamais réalisée dans le pays
La société nigérienne d'électricité (Nigelec) a mis en service une centrale photovoltaïque de 30 mégawatts pour compenser d'importantes pénuries depuis que le Nigeria a arrêté de fournir de l'électricité au Niger en réaction au coup d'État de juillet, a annoncé dimanche le ministre de l'Énergie. En effet, le pays dépend à 75 % des approvisionnements en électricité du barrage Kainji au Nigeria voisin – seul fournisseur du pays –, selon un rapport de 2022 de cette entreprise. Mais ces dernières années, les gouvernements successifs ont entrepris de renverser la tendance en développant la production d'énergie en propre, en misant sur le renouvelable et le thermique. La production d'électricité a même été libéralisée en 2017 afin d'autoriser les entreprises privées à produire de l'électricité.

Le solaire comme alternative

Équipée de plus de 55 000 panneaux solaires, cette centrale est la plus grande infrastructure énergétique solaire jamais réalisée au Niger. La Nigelec relève déjà une « amélioration de la qualité de la desserte » de ses abonnés, notamment dans la capitale Niamey (1,5 million d'habitants), à Dosso (Sud) et à Tillabéri (Ouest), a expliqué à la télévision Mahaman Moustapha Barké, le ministre nigérien de l'Énergie.
La centrale devait être fonctionnelle depuis le 25 août mais sa mise en service a été retardée par le départ du Niger de la « plupart du personnel technique » expatrié après le coup d'État militaire du 26 juillet, a-t-il indiqué. Cependant, le démarrage de la centrale a été rendu possible grâce à « certains techniciens » qui sont restés à Niamey, a-t-il ajouté, sans plus de précisions.
« La centrale n'ayant pu être finalisée dans les conditions initialement prévues, des risques opérationnels se posent néanmoins », a averti dimanche l'ambassade de France au Niger dans un communiqué. L'installation avait été inaugurée le 5 juillet par le président renversé par le coup d'État, Mohamed Bazoum, et par Josep Borrell, le chef de la diplomatie de l'Union européenne.
La centrale a coûté 20 milliards de francs CFA (30,4 millions d'euros) et a été financée notamment grâce à un prêt de 15,5 milliards de francs CFA (23,6 millions d'euros) auprès de l'Agence française de développement (AFD) et un don de 3,5 milliards de francs CFA (5,3 millions d'euros) de l'Union européenne (UE). Pour augmenter ses capacités de financement, le pays avait levé en décembre 2022 plus de 45 milliards d'euros lors d'une conférence de bailleurs à Paris, notamment pour soutenir ses projets énergétiques.
À lire aussi 2023, l'année de l'énergie solaire ?

Un pays fortement dépendant du Nigeria

Depuis quatre mois, la quasi-totalité des quartiers de Niamey subissent d'importants délestages d'électricité, que le Nigeria a arrêté de fournir au Niger dans le cadre des sanctions imposées en réaction au coup d'État par la Communauté économique des États d'Afrique de l'Ouest (Cedeao), dirigée par le président nigérian Bola Tinubu.
À lire aussi L'Afrique fait le pari du solaire
​
​
​

I tried the combo Mikage + Kyoku
When Mikage counter attacks, Kyoku doesn't join the attack
Is it a bug or another poor wording of the skill ?
https://preview.redd.it/q3b2cdhwc93c1.png?width=1250&format=png&auto=webp&s=85aa638d2392bf24fa81d4b670dc609cf1963ebb